همه می دانیم که ماه از خود نوری ندارد، ولی به واسطه نور خورشید روند تغییر نور ماه در طول یک ماه قمری رخ می دهد و این موضوع در علم آسترولوژی بسیار مهم است. به همین دلیل در قسمت سیزدهم آموزش آسترولوژی قصد داریم به بررسی این تغییر بپردازیم. پس با ما همراه شوید.
همانطور که می دانید قمر و سیارات موجود در منظومه شمسی نور خود را از خورشید دریافت می کنند و از خودشان هیچ گونه نوری ندارند. علت اینکه ما در شبهای مهتابی ماه را به صورت قرصی درخشان در آسمان مشاهده میکنیم، تابش نور خورشید به ماه و انعکاس نور آن توسط ماه به زمین است.
با توجه به کروی بودن ماه و نیز موقعیت های مختلف قرار گیری آن نسبت به خورشید همواره قسمتی از سطح ماه که نور خورشید را دریافت می کند برای ما قابل مشاهده است و ما حداکثر می توانیم یک نیمه از ماه را آن هم در هنگام بدر کامل ماه مشاهده کنیم و نیمه دیگر ماه برای ما قابل روئیت نیست.
همانطوری که قبلا” عنوان شد از دید یک ناظر زمینی ماه و دیگر کواکب به همراه خورشید هر کدام با سرعتهای مختلف در دایرة البروج در حال حرکتند ولی ماه به دلیل سرعت سیر بالایش به راحتی می تواند از دیگر کواکب سبقت بگیرد و در طول هر ماه که یک دور کامل در دایرة البروج می چرخد زاویه های مختلفی را با دیگر کواکب و از جمله خورشید تشکیل می دهد.
طبق شکل زیر زاویه قرار گیری ماه در طول یک ماه قمری تعیین کننده میزان نور و سطح درخشندگی آن از دید یک ناظر زمینی است.
مفهوم اجتماع
منجمان به لحظه ای که ماه و خورشید در یک برج و یک درجه قرار گیرند اجتماع می گویند. در حالت اجتماع نیمه روشن ماه کاملا” روبروی خورشید و نیمه تاریک آن روبروی زمین قرار می گیرد بنابراین نمی تواند هیچ نوری را به زمین منعکس کند. به همین دلیل در چنین شبهایی ماه را نمی توان در آسمان مشاهده کرد.
پس از گذشت یک یا دو روز از اجتماع به تدريج هلال ماه در آسمان ظاهر می شود چراکه ماه به تدریج از خورشید فاصله می گیرد و می تواند قسمتی از نور خورشید را منعکس کند. لحظه اجتماع همواره در آخرین روزهای یک ماه قمری رخ می دهد و بعد از اجتماع در اولین شبی که هلال ماه روئیت شود روز بعد را به عنوان شروع ماه قمری بعدی اعلام می کنند.
چون روئیت هلال ماه بسته به موقعیت های جغرافیایی مختلف فرق می کند به همین دلیل روز آغاز و پایان ماه های قمری نظیر ماه رمضان نیز ممکن است برای هر کشور نسبت به کشورهای دیگر فرق کند. پس از روئیت هلال ماه که نشانه شروع یک ماه قمری جدید است نور ماه به تدریج افزایش پیدا می کند زیرا فاصله و زوایه قرار گیری ماه نسبت به خورشید به تدریج افزایش پیدا می کند.
مفهوم تربیع و استقبال ماه
زمانی که فاصله ماه نسبت به خورشید 90 درجه شود به تربیع اول ماه معروف است. در نیمه یک ماه قمری ماه دقیقا” روبروی خورشید و در فاصله 180 درجه ای آن قرار می گیرد که به حالت استقبال ماه معروف است. در حالت استقبال، یک نیمه از ماه دقیقا” روبروی خورشید قرار می گیرد و ماه در این شب که به ماه بدر یا ماه شب چهارده معروف است دارای بیشترین سطح درخشندگی است و به مانند یک قرص کامل در آسمان مشاهده می شود.
پس از استقبال ماه تدریجا به سمت خورشید حرکت می کند و سطح نورانی آن به تدریج کم می شود. در حالت برگشت زمانی که ماه به فاصله 90 درجه ای خورشید برسد به تربیع دوم ماه معروف است و همینطور روند نقصانی قرص ماه ادامه می یابد تا اینکه در لحظه اجتماع ناپدید می شود و دوباره با شروع ماه قمری بعد این چرخه ادامه پیدا می کند.
در قسمت های بعدی آموزش، به تاثیرات و نتایجی که این روند تغییر نور ماه در طول یک ماه قمری بر روی زمین و موجوداتش می گذارد، می پردازیم و بیشتر در مورد اهمیت آن برای شما می گوییم. برای دنبال کردن سایر قسمت ها، به صفحه آموزش رایگان آسترولوژی در وبسایت مراجعه کنید.
سوالات مرتبط:
آسترولوژی علمی است که به بررسی اثرات کواکب مختلف، به ویژه کواکب موجود در منظومه شمسی بر روی زمین و موجودات ساکن در آن می پردازد یعنی با بررسی نحوه حرکت کواکب هفتگانه در دایرة البروج و نیز وضعیت قرارگیری این کواکب نسبت به زمین، اثرات مختلف آنها را بررسی می کند.
منجمان به لحظه ای که ماه و خورشید در یک برج و یک درجه قرار گیرند اجتماع می گویند. همچنین زمانی که فاصله ماه نسبت به خورشید 90 درجه شود به تربیع اول ماه معروف است و در حالت برگشت زمانی که ماه به فاصله 90 درجه ای خورشید برسد به تربیع دوم ماه معروف است. در نیمه یک ماه قمری ماه دقیقا” روبروی خورشید و در فاصله 180 درجه ای آن قرار می گیرد که به حالت استقبال ماه معروف است.
